Co to są EGZOSOMY?

Egzosomy stanowią nowy krok w rozwoju metod dostarczania składników aktywnych w preparatach kosmeceutycznych.

Egzosomy przewyższają liposomy i nanocząstki polimerowe ze względu na ich długi okres półtrwania, który zapewnia ich stabilność i biokompatybilność, nieimmunogenność i potencjalnie kontrolowane przyleganie.

Egzosomy to mikroskopijne pęcherzyki zewnątrzkomórkowe (pęcherzyki), wydzielane do przestrzeni międzykomórkowej przez komórki różnych tkanek. Wewnątrz pęcherzyków znajduje się „koktajl” białek, DNA, różnych typów RNA, białek, czynników wzrostu i lipidów. Składniki tego koktajlu mogą brać udział w komunikacji międzykomórkowej, odpowiedzi immunologicznej i wielu innych procesach.

Ze względu na zdolność do nieograniczonego podziału (podobnie jak inne komórki macierzyste) egzosomy stały się atrakcyjną opcją do zastosowania w medycynie regeneracyjnej. Dziś komórki te stanowią ważny element terapii komórkowej mającej na celu przyspieszenie i optymalizację leczenia uszkodzeń skóry. Co ciekawe, działanie biologiczne MSC nie zależy od miejsca, z którego je pobrano, ale od mikrośrodowiska, w którym zostały umieszczone. Przykładowo, gdy komórki MSC wejdą w miejsce świeżego urazu, działają na rzecz przyspieszenia procesu ponownego nabłonka, a w miejscu, w którym proces ponownego nabłonka już minął, hamują proces powstawania blizny.

Co ciekawe, „przedawkowanie” egzosomów jest praktycznie niemożliwe: jeśli dawka jest zbyt duża, „dodatkowe” egzosomy po prostu nie wykazują żadnej aktywności.

Oprócz proliferacji egzosomy wzmagają migrację komórkową fibroblastów, dlatego regeneracja skóry po uszkodzeniach mechanicznych jest szybsza.

Egzosomy są multipotencjalnymi progenitorami różnych komórek, w tym osteoblastów, chondrocytów, miocytów, komórek nabłonkowych i komórek neuronowych. Ponadto egzosomy mają kilka unikalnych cech, w tym łatwą dostępność, wysoki potencjał proliferacji, samoodnawianie i wydzielanie czynników troficznych i pęcherzyków zewnątrzkomórkowych.

Terapia egzosomalna to nowy krok w medycynie regeneracyjnej w leczeniu zapaleń skóry, a także w dziedzinie medycyny estetycznej jako zabiegi przeciwstarzeniowe, gojenie ran i regeneracyjne.

Synteza egzosomów w laboratorium pozwala na otrzymanie czystych egzosomów, nie wywołując odpowiedzi immunologicznej, a ich potencjał regeneracyjny jest bardzo duży.

Co to są POLINUKLEOTYDY?

Polinukleotydy to naturalne frakcje DNA, czyli odcinki nukleotydowe DNA o masie cząsteczkowej od 250 do 500 kDa.

Kwas dezoksyrybonukleinowy (DNA) izoluje się z tkanki gonadalnej (mleka) jesiotrów. Substancja pozyskiwana jest metodą wieloetapową i dokładnie oczyszczana. Nazwa INCI: Sodium DNA – „cząsteczka życia”.

Mechanizm działania przeciwstarzeniowego DNA sodu opiera się na fakcie, że segmenty DNA pełnią rolę dawców puryn i pirymidyny, które są cząsteczkami kluczowymi dla życiowej aktywności wszystkich komórek. Poprzez aktywację receptora adenozyny A2 na powierzchni fibroblastów następuje pośrednia stymulacja sygnałowa funkcji komórek. Zwiększa produkcję kolagenu i innych składników macierzy międzykomórkowej, w tym kwasu hialuronowego.

W celu potwierdzenia właściwości regeneracyjnych i fotoprotekcyjnych PRRN (Sodium DNA) w stosunku do dwóch typów komórek – keratynocytów i fibroblastów – przeprowadzono badania in vitro. Forma DNA sodu zastosowana w tych testach była wysoce oczyszczonym produktem o masie cząsteczkowej 250-500 kDa.

What is POLYCAPROLACTON?

Polycaprolactone is a resorbable, biocompatible and biodegradable polymer, absolutely biocompatible in the human tissues and widely using in aesthetic medicine and biomedicine fields.
PCL is an aliphatic polyester belonging to the poly-α-hydroxy acid group, in the same chemical group as polylactic and polyglycolic acids.
It was first synthesized in the early 1930s by ring-opening polymerization of the cyclic monomer of -caprolactone. PCL is made of a chain of a repeated single-unit sequence of caprolactone. The length of the PCL chain or the corresponding molecular weight of the polymer determines the time of its degradation via ester-bond hydrolysis and its persistence. PCL is a hydrophobic, semi-crystalline polymer, with a glass transition temperature of −60°C and low melting point ranging from 59° to 64°C. It has also better viscoelastic properties than other biodegradable polymers, and is thus easy to manufacture and manipulate, allowing a large range of structures (microspheres, fibers, micelles, films, nanofibers, foams, etc.)

Safety: PCL is biocompatible. A lot of In vitro and in vivo tests have been carried out according to state-of-the-art standards to evidence the safety of PCL when placed in contact with human tissues.
Biodegradation and bioresorption: They correspond to product degradation and total elimination from the body, respectively.
Longevity: Longevity of the microspheres ultimately depends on the hydrolytic breakdown of PCL crystalline regions.
Even distribution: The rheological properties with high elasticity contribute to the optimal network formation and placement in the tissue with even distribution of the microspheres, avoiding migration.
Smooth microspheres: The PCL microspheres are regular, spherical with a smooth surface, characteristics that are known to be optimal to minimize inflammatory reaction. Moreover, the shape of the microspheres is maintained during the first phase of degradation, as a result of the PCL properties, as aforementioned; these particular characteristics allow the microspheres to be embedded with the newly formed collagen type-I fibers, creating a regular network that remains in place throughout PCL microspheres degradation. The collagen that is formed and deposited maintains the sustained effect